Dotyk śmierci

„– Nie wiem, kto mógłby mi cokolwiek przysłać.
– Jest wizytówka – oschłym tonem zauważyła Mavis. – Spróbuj ją przeczytać. Może naprowadzi cię na jakiś ślad.
– Teraz patrz, kto jest słodki. – Eve wyciągnęła kartę wizytową ze złotej koperty. ROARKE
(…)
– Na miłość boską, Dallas, otwórz to. Pewnie zakochał się w tobie. Niektórym facetom podobają się oziębłe, bezinteresowne i skromne kobiety. Uważają je za tajemnicze. Założę się, że to diamenty – rzekła Mavis, rzucając się na paczkę, gdy jej cierpliwość się wyczerpała. – Naszyjnik. Diamentowy naszyjnik. Może rubinowy. Wyglądałabyś oszałamiająco w rubinach.
Rozerwała gwałtownie kosztowny papier, odrzuciła na bok pokrywkę pudełka i wsunęła rękę w miękką bibułkę o pozłacanych brzegach.
– Cóż to jest, u diabła?
Ale Eve już poczuła, już – wbrew sobie – zaczęła się uśmiechać.
– Kawa – mruknęła, nie zdając sobie sprawy, że jej głos złagodniał, gdy sięgnęła po zwykłą brązową paczkę, którą trzymała Mavis.
– Kawa. – Złudzenia prysły. Mavis patrzyła na nią szeroko otwartymi oczami. – Facet ma więcej pieniędzy niż sam Pan Bóg i przysyła ci paczkę kawy?
– Prawdziwej kawy.
– Dobra, dobra. – Mavis machnęła z pogardą ręką. – Nie obchodzi mnie, ile kosztuje ta cholerna kawa. Kobieta chce błyszczeć.
Eve zbliżyła paczkę do twarzy i wciągnęła w płuca jej zapach.
– Nie ja. Ten skurwiel po prostu znalazł na mnie sposób. – Westchnęła. – I to nie jeden.”

" Pani porucznik. - Pochylił się i dotknął ustami jej ust. - Wszystko wskazuje na to , że mamy ze sobą romans. - Po czym zaśmiał się i znowu ją pocałował, mocno i szybko. - Przypuszczam, że gdybym przystawił ci pistolet do głowy, nie miałabyś takiej przerażonej miny. Cóż, masz kilka dni na przemyślenie tego. "

[i] - (...) powiedz mi, czy w rzeczywistości wygląda tak dobrze, jak na zdjęciach?
- Lepiej - mruknęła Eve.
- Chryste, naprawdę? - jęknęła Mavis i opadła na sofę. - Chyba właśnie miałam orgazm.

- Siadaj. Miałam do ciebie zadzwonić, lecz byłam zbyt zajęta zrywaniem sobie płuc. To Roarke przyszedł do naszego fantastycznego klubu wczoraj wieczorem, prawda?
- Tak, Roarke.
- Mało nie zemdlałam, kiedy podszedł do twojego stolika. Co to za historia? Pomagasz mu zorganizować ochronę, czy co?
- Spałam z nim - wygadała się Eve, a Mavis zareagowała na to atakiem gwałtownego kaszlu.
- Ty i Roarke?! - Mrugając załzawionymi oczami, sięgnęła po kolejną chusteczkę. - Jezu, Dallas, przecież ty nigdy z nikim nie śpisz. Chcesz mi powiedzieć, że spałaś z Roarkiem?
- Niezupełnie. Nie spaliśmy.
Mavis jęknęła.
- Nie spałaś... Jak długo?
Eve wzruszyła ramionami.
- Nie wiem. Spędziłam u niego noc. Jakieś osiem, dziewięć godzin.
- Godzin...[i]

Powtórzę wypowiedź innej forumowiczki, ale:
"Zobaczyć minę Mavis w tej chwili - BEZCENNE" Wink